Nu inmiddels de magnolia’s in bloei staan is het de hoogste tijd voor mijn traditionele fotografische terugblik op de afgelopen winter. En wat een zachte winter, zeg maar gerust een flutwinter, was het… Een plekje in de warme winter-top 10, volgens het KNMI.
Ik weet het, weer en klimaat zijn niet helemaal hetzelfde en je kunt niet iedere milde winterdag meteen toeschrijven aan de opwarming van de aarde. Maar erg vrolijk wordt je er niet van, als sneeuwfotograaf.
Toch had ook die zachte winter van 2018/2019 een paar fotogenieke momenten. Maar je moest er wel snel bij zijn.
Speldenprikje
Het eerste winterse speldenprikje kwam op 16 december. Het was maar een flinterdun laagje sneeuw maar het leverde me wel gelijk mijn kerstkaart op. En omdat het viel op een vroege zondagochtend duurde het iets langer dan op een doordeweekse dag voordat de sneeuw gesmolten was onder duizenden voetstappen.
Poolwervel
Dat niet onaardige begin kreeg jammer genoeg geen vervolg. Terwijl de poolwervel (ook wel bekend als de polar vortex) Noord-Amerika in de kou zette leek de thermometer in Rotterdam niet door de magische grens van nul graden te kunnen. Pas medio januari werd het eventjes iets kouder.
De meest winterse dag van de winter, compleet met aangepaste dienstregeling van de Nederlandse Spoorwegen, was 22 februari. De RET deed overigens niet aan een aangepaste dienstregeling; de Rotterdamse trams reden onverschrokken door.
En op de markt wapperde fier de Surinaamse vlag.
Kleur
Juist in zo’n witte wereld komen kleurige elementen goed tot hun recht, zoals hier de street-art bij het voormalige station Hofplein.
Rozentuin
Dit is natuurlijk ook het moment om in te zoomen op bloemen en planten. Hier zijn we in de Rozentuin achter museum Boymans.
Uit de hoogte
En ook mijn Euromast-jaarkaart kwam van pas op deze winterse dag, al was het zicht in dit smalle window of opportunity niet optimaal. Maar het Heerenhuis en het Koetshuis, vlak onder de Mast, staan er goed op.
Afscheid
Op 1 februari deed de winter nog één keer van zich spreken, met wat naar later bleek een afscheidsgroet was. Maar ook deze keer was haast geboden, want het laagje poedersuiker was weer flinterdun en binnen een paar uur verdwenen.
Smeltend ijs
En dat was het dan. De rest van februari verliep lente-achtig, met soms temperaturen in de buurt van de twintig graden. De eerste helft van maart was eerder herfstachtig, met veel regen en harde wind.
In voorgaande jaren loonde het nog wel eens de trein te pakken naar het oosten of noorden des lands maar ook daar gaven de berichten deze keer geen aanleiding toe. En zelfs een foto-expeditie naar IJsland, eind februari, leverde weinig meer op dan wat mooie reflecties in het smeltende ijs op het Tjornin-meer.
Volgend jaar dus maar een echte poolexpeditie plannen. Of hopen dat die poolwervel Amerika eens links laat liggen en onze kant op komt. Al zijn er waarschijnlijk ook veel lezers die daar niet op zitten te wachten en die dolblij zijn met zo’n zachte winter. Tja, tegenstrijdige belangen…. Maar wees gerust, ik ga er niet over.
Enfin, eerst maar eens een paar andere fotogenieke seizoenen afwerken.
Andere winters uit het recente verleden: ’14/’15 – ’16/’17 – ’17/’18 – ’20/’21
