Anekdotisch bewijs is geen bewijs. Of de saaie winters van de laatste jaren te maken hebben met de opwarming van de Aarde laat ik dus maar even in het midden. Er zijn trouwens genoeg echte aanwijzingen dat we ons planeetje aan het opwarmen zijn, daar zijn de geleerden (of in elk geval 99,9 % ervan) het wel eens.
Zacht
Hoe dan ook, de laatste paar winters waren uitzonderlijk zacht. Vooral hier in het zuidwesten van het land. Op televisie zie ik wel eens schaatswedstrijden op natuurijs in Friesland of een mooi pak sneeuw in de Achterhoek. Maar de laatste keer dat Rotterdam wit kleurde is alweer twee jaar geleden en toen duurde de winter slechts 48 uur. Ik schreef er destijds meteen een blog over: de winter van 2014: twee dagen sneeuw, ijs en blubber.
Niet iedereen zal er mee zitten, die lente-achtige temperaturen in december. En okee, het kan ook best lastig zijn, al die sneeuw en al dat ijs. Zeker als de fase bereikt wordt van het voortdurend smelten en weer opvriezen van vieze grijze prut.
Winterwonderland
Maar ik mis het wel, de bijzondere sfeer die er hangt in de stad tijdens en na een flinke sneeuwbui. De meditatieve rust die er uitgaat van neerdwarrelende sneeuwvlokjes. Het bijzondere licht. De grillige kunstwerken van met sneeuw bedekte takken en fietsen. De totaal nieuwe aanblik van de vertrouwde omgeving.
Gelukkig hebben we de foto’s nog. Je zou het bijna vergeten maar rond 2012 hadden we juist een paar relatief koude en sneeuwrijke winters. Ik heb dus op mijn harde schijf een uitgebreide collectie sfeervolle Rotterdamse winterplaatjes.
Ik liep al een tijd met het plan rond iets met die verzameling te doen. Het probleem, euh, de uitdaging was dat het beeldmateriaal nogal verschillend is. Gemaakt met verschillende camera’s en onder verschillende omstandigheden: in een gierende sneeuwstorm, een verstild winterlandschap of een grijze blubberbende. Het valt niet mee daar iets samenhangends van te maken.
Ik besloot een oude techniek weer eens uit de kast de halen: de verschildering: het in Photoshop zodanig bewerken van een foto dat-ie uiteindelijk niet meer als foto te herkennen is. Dat is niet een kwestie van één druk op de knop; zulke filters bestaan ook wel maar het is juist de combinatie van bewerkingen die het juiste resultaat oplevert: een soort impressionistische striptekeningen waarin juist de weinige kleur die er nog is in een sneeuwlandschap extra goed uitkomt.
Sneeuwvlokjes
Toen ik alle beelden in een logische volgorde had geplaatst en er een muziekje onder had gezet ontbrak er nog iets. Maar wat? Ah, sneeuwvlokjes! Die heb ik vervolgens op maat gegenereerd met 3ds Max, een programma dat ik doorgaans voor hele andere dingen gebruik.
Precies op tijd voor de Kerstdagen was deze witte Kerst-animatie klaar:
Spin-offs
Mijn winterproject heeft inmiddels ook al twee spin-offs. Als eerste mijn Kerstkaart voor dit jaar, in een zeer beperkte oplage uitgedeeld maar vooral verspreid via de sociale media:
Winter aan de wand
En verder vond ik een aantal verschilderingen zo mooi dat ik ze aan de muur zou willen hangen. En als ik het wil, willen anderen dat misschien ook, dus heb ik een nieuw album geopend in mijn webshop:
Intussen gaan de tiendaagse verwachtingen voor de dagen rond de jaarwisseling de goede (de koude) kant op. Ik moet het nog zien maar ik hou mijn camera in de aanslag.
