Monschau is zonder twijfel een van de mooiste stadjes binnen een straal van 200 kilometer om Rotterdam. Ten onrechte heb ik het decennialang links laten liggen. Maar onlangs was ik er weer, als man met een missie.
Dagtripjes
In de jaren zeventig ben ik, als puber, een paar keer in Monschau geweest, op dagtripjes vanaf onze vakantieadressen in Zuid-Limburg of het iets oostelijker gelegen Heimbach. Daarna heb ik het plaatsje aan de Rur tientallen jaren genegeerd, druk als ik was met het bezoeken van o.a. India, Indonesie en IJsland. Maar eind mei was ik er weer eens, samen met reisgenoot I., tijdens een reisje naar de Eifel.
Fotogeniek
In mijn herinnering was Monschau een dorp maar bij het weerzien blijkt het wel degelijk een stadje te zijn. Een stadje waar woorden als schilderachtig, pittoresk en fotogeniek voor zijn uitgevonden. Fraai gelegen in een dal tussen beboste bergen. Met vakwerkhuizen die zo in de rivier lijken te kunnen vallen. Met smalle straatjes tussen gevels van leien, natuursteen, hout en pleisterwerk. En natuurlijk is Monschau, zoals alle mooie plaatsjes, enigszins toeristisch. Maar op een donderdag buiten het hoogseizoen viel dat best mee.
Verloving
Eigenlijk gaat mijn connectie met Monschau nog iets verder terug dan de late jaren zeventig. In augustus 1959 reisden mijn vader en moeder op de motor naar de Eifel om zich te verloven. Over dat reisje, en de details van de verloving, is verder niet veel bekend. Was het tijdens een romantisch etentje? Ging het gepaard met het op de knieën gaan en het tonen van ringen? Of deden ze in die tijd nog niet zo dramatisch?
Familiehistorie
Als familiehistoricus wordt het me sowieso niet makkelijk gemaakt. Het foto-album “Verloving en Huwelyk” bevat slechts drie foto’s gemaakt in Monschau, waarvan twee bij “het verlovingshuis”. Foto’s maken was duur in de jaren vijftig.
Holzmarkt
Ook het adres van het verlovingshuis staat nergens vermeld. Maar met wat speurwerk is dat wel te achterhalen. De foto toont een gevel met een knik en op de achtergrond een witgepleisterd huis met aan weerszijden twee straatjes, waarvan de linker bergop gaat. Een blik op de kaart maakt duidelijk dat dat alleen maar de Holzmarkt kan zijn, bij de driestrong met de Kirchstrasse en de Bergstrasse.
Remake
Dat vraagt natuurlijk om een remake van die foto uit 1959, waarbij ik de plaats van mijn vader inneem. Er blijkt erg weinig veranderd te zijn in al die jaren. De grootste verandering is een raam op de begane grond dat weer in oude stijl hersteld is. Er is, rechtsonder in beeld, een balustrade geplaatst bij de trap die bergaf gaat. En er is een straatnaambordje opgehangen.
Tijd
Maar verder is vrijwel alles hetzelfde, tot het lantaarnpaaltje voor het witte huis aan toe. Als mijn ouders plotseling op miraculeuze wijze 64 jaar vooruit in de tijd waren gebeamd hadden ze dat waarschijnlijk niet eens meteen doorgehad. De tijd staat stil in Monschau. Hoewel ze misschien wel even de wenkbrauwen gefronst hadden bij het zien van de kliko en de schotelantenne, door reisgenoot I. zorgvuldig buiten beeld gehouden.
Remake van de remake
Zelf heb ik geen kinderen dus of er in, pakweg, 2087 iemand naar de Eifel gaat afreizen voor een remake van mijn foto, is enigszins twijfelachtig. Hoe dan ook: ik ben wel benieuwd of er in de komende 64 jaar weer zo weinig zal veranderen in Monschau.
