In een vorige post legde ik al uit waarom begin januari zo’n goed moment is om ‘s ochtends bij het krieken van de dag foto’s te gaan maken. De wekker hoeft niet onmenselijk vroeg omdat de laatste (de minst vroege dus) zonsopkomst rond de jaarwisseling valt. En het ochtendgloren valt min of meer samen met het spitsuur zodat de foto’s verlevendigd kunnen worden met lichtstrepen van het verkeer en andere special effects.
Ook dit jaar ben ik dus weer een aantal keren in alle vroegte de deur uit gegaan voor een foto-expeditie door Rotterdam in het blauwe uur. Sfeervolle sneeuw- en ijsfoto’s zitten er voorlopig niet in want dit lijkt nog een ergere flutwinter te gaan worden dan vorig jaar. Het voordeel daarvan is wel weer dat je vingers er niet afvriezen als je in de weer bent met camera en statiefje.
Dinsdag 7 januari – zonsopkomst 8.49
De weersomstandigheden bij zo’n vroege fototocht zijn ideaal als het half bewolkt is, met een leuke variatie aan wolken en een min of meer heldere lucht aan de oostelijke horizon. Dat valt helaas de avond te voren, als ik het besluit moet nemen de wekker te zetten, moeilijk in te schatten. Tijdens de eerste expeditie was de lucht vrijwel wolkenloos. Gelukkig was het ook zo goed als windstil, wat in elk geval mooie spiegelplaatjes opleverde. In het bovenstaande beeld van het Witte Huis en de Wijnhaven heb ik overigens nog wel een witte bestelbus weg moeten shoppen. Die krengen zijn ook ‘s ochtends vroeg overal.
Vrijdag 10 januari – zonsopkomst 8.47
Bij mijn volgende poging waren er juist weer teveel wolken. Het was, anders dan de voorspellingen me hadden beloofd, zwaar bewolkt en het had zelfs kort tevoren nog geregend. Dat laatste was dan wel weer fijn want vochtige bestrating doet het altijd leuk op dit soort foto’s in de randen van de nacht. Op de bovenstaande foto is trouwens net één segment van mijn skyline zichtbaar op de gevel van de Pathe-bioscoop op het Schouwburgplein.
Maandag 13 januari – zonsopkomst 8.45
Tijdens de derde expeditie was het alweer zwaar bewolkt zodat de zonsopkomst vrij kleurloos verliep. Echt mistig was het niet maar de lucht was wel wat vochtig. En dat zorgt dan toch wel weer voor een aardig lichteffect rond de pyloon van de Erasmusbrug.
En al valt het met de kleuren in de lucht dan wat tegen, de lichtsporen van trams en auto’s vormen natuurlijk altijd een dankbaar onderwerp op dit moment van de dag.
Donderdag 16 januari – zonsopkomst 8.43
Het was dit jaar lastig om de juiste balans te vinden want tijdens de vierde poging waren er weer te weinig wolken. Maar de donkerblauwe lucht met driekwart maan er in vormde wel een mooie achtergrond voor De Pot. Dit collectiegebouw van museum Boymans in het Museumpark, ontworpen door mijn gewaardeerde ex-collega Winy Maas, is nu bijna helemaal voorzien van spiegels. Meestal weerspiegelen die de Rotterdamse skyline, maar er zijn dus weersomstandigheden waarbij de panelen beslaan waardoor De Pot wel glimt maar niet spiegelt. En dat is ook best mooi.
Uiteindelijk bleek de onbewolkte hemel toch niet al te saai te zijn door de aanwezigheid van opvallend veel vliegtuigstrepen die bij zonsopkomst een niet onverdienstelijk lijnenspel vormden boven het S.S. Rotterdam. Er zijn mensen die daar allerlei samenzweringstheorieën aan ophangen (Google maar eens op chemtrails) maar ik vind de verklaring met condenserende ijskristallen toch wat plausibeler.
Maandag 20 januari – zonsopkomst 8.39
De vijfde poging was eindelijk helemaal raak. Deze foto van de Delftsevaart, ter hoogte van cafe Dudok, laat zien hoe de lucht langzaam paars kleurt, al was dat op dat moment met het blote oog nog nauwelijks te zien.
Ik spoedde me in de richting van de Nieuwe Maas (down to the river). Toen ik daar aankwam vormde een van de mooiste wolkenluchten van het jaar inmiddels een perfect decor achter de Maastoren, het Noordereiland en de rivier.
Dat leek me een mooi moment om het januariproject voor dit jaar als voltooid te beschouwen. Iedere volgende zonsopkomst kon alleen maar tegenvallen. En volgend jaar is er weer een januari.
