De maand januari, en zeker de eerste helft, is de perfecte tijd om tijdens de ochtendschemering foto’s te maken. De zon komt pas rond kwart voor negen op dus je hoeft de wekker niet echt onmenselijk vroeg te zetten en de rest van de dag met een soort jet-lag rond te lopen. De laatste jaren maak ik er dan ook een gewoonte van om in deze periode meerdere foto-expedities te ondernemen door een ontwakend Rotterdam.
Dit jaar aarzelde ik. Foto’s tijdens het blauwe uur zijn vooral leuk vanwege de veelheid aan lichtbronnen, van glorend daglicht tot koplampen, straatlantaarns en vooral ook binnenverlichting. Maar door de lockdown is er minder verkeer en brandt er minder licht in winkels, kantoren en koffietentjes.
Hoewel de weersverwachting voor woensdag 13 januari er gunstig uit zag besloot ik de wekker niet te zetten. Maar ja, als je dan om kwart over zeven wakker wordt, is de verleiding toch wel groot. Ik ben dus, na een snelle kop koffie en ei met spek, alsnog met camera en statiefje de stad in gegaan. Het was, zoals altijd, een wilde gok, maar die werd deze keer royaal beloond.
Het blijft altijd een verrassing hoe zo’n weersvoorspelling – half bewolkt, zo was me beloofd – precies uitpakt. Rond een uur of acht was daar nog weinig van te zeggen. Maar bij het Maritiem Buitenmuseum in de Leuvehaven is het altijd een feest van kleur.
In aanbouw
Inderdaad, in kantoren brandt minder licht dan gebruikelijk. Maar bouwvakkers kunnen niet thuiswerken dus op bouwplaatsen is het ondanks corona business as usual. We zien hieronder de Wijnhaven met de woontorens Casanova en Our Domain in aanbouw en links twee reeds voltooide woongebouwen, 100 Hoog en The Muse.
Down to the river
Bij de Oude Haven begon duidelijk te worden dat dit wel eens een zeer fraaie zonsopkomst zou kunnen worden. De noordelijke oever van de Nieuwe Maas lonkte als de meest kansrijke plek voor mooie shots.
Spektakel
En inderdaad, toen ik de Maasboulevard was overgestoken bleek het spektakel in volle hevigheid te zijn losgebarsten. Windmolen, watertoren en Brienenoordbrug erbij, passerend binnenvaartschip; ik zet deze plaat vast op de longlist voor de eindejaarsblogpost van 2021.
Willem
De Erasmusbrug is de meest gefotografeerde brug van Rotterdam maar de Willem mag er ook zijn. Zeker op dit magische moment, met de sfeerverlichting nog aan en een lucht in een bijpassende kleur.
Aan de Waslijn
En een foto van het Maasbeeld van Auke de Vries, alias de Waslijn, kan natuurlijk niet uitblijven. Op de achtergrond nog steeds de Willem, het Noordereiland en, in een bijrolletje, nog zo’n iconische brug, de Hef.
Houdt het dan nooit op?
En het hield maar niet op. Toen ik, verlangend naar mijn tweede kopje koffie, weer langs de Leuvehaven liep, was de lucht vol met wolken in alle denkbare soorten, maten en kleuren, prachtig aangelicht door de nog vrij laag staande zon.
Pareltje
De lucht was mooi in alle windrichtingen. De foto hieronder is gemaakt met de rug naar de zonsopkomst. Tegen zo’n achtergrond wordt zelfs het Maritiem Museum een pareltje (begrijp me goed: het is best een interessant gebouw met die schuine lijnen en in elkaar schuivende volumes, maar die smoezelige jarentachtigbaksteentjes… gruwel!)
De ochtenden van ’22
Ik heb besloten het dit jaar bij deze ene januari-ochtendexpeditie te laten. Deze zonsopkomst is niet te overtreffen. Volgend jaar om deze tijd waag ik nieuwe pogingen, in een hopelijk wat levendiger stad waarin corona en de lockdowns nog slechts boze dromen uit een nare periode lijken.
