Nominaties voor het NK Tegelwippen

De afgelopen twee jaar werd het Nederlands Kampioenschap Tegelwippen georganiseerd. Een competitie tussen steden om zoveel mogelijk bestrating om te zetten in gras, struiken of ander groen. Ik draag graag wat plekken aan bij mij in de buurt waar ook nog wel wat tegels gewipt kunnen worden.

Vergroening

Behalve het faciliteren van een stukje gezonde rivaliteit heeft het Nederland Kampioenschap Tegelwippen natuurlijk ook een serieuzer doel. Als je stoeptegels vervangt door natuur maak je je stad klimaatbestendiger, biodiverser en bovenal mooier.

Zelf heb ik weinig tegels te wippen: ik woon in een galerijflat. Maar in mijn buurtje weet ik nog wel een aantal plekken die met wat minder tegels, klinkers en asfalt toe kunnen. En dat buurtje, dat is het centrum van Rotterdam. Niet helemaal te vergelijken met een rustige buitenwijk, natuurlijk. Op veel plaatsen lopen zoveel mensen dat die tegels gewoon nodig zijn. En toch zie ik ook in de Rotterdamse binnenstad nog wel ruimte voor vergroening. Daarom in deze blogpost tien nominaties voor het NK Tegelwippen 2023.

Coolsingel

De Coolsingel is de afgelopen jaren opnieuw ingericht. Al zijn nog steeds niet alle natuursteentjes gelegd; om de een of andere reden gaat dat werk tergend langzaam.

Volgens velen had onze centrale stadsboulevard nog wel wat groener gemogen. Maar ik snap dat er gekozen is voor veel bestrating. Hier moet tenslotte wel jaarlijks de marathon overheen. En ook de kampioenschappen van Feyenoord moeten hier gevierd kunnen worden.

Alleen: die trambaan, had dat niet anders gekund? Als bezuiniging is de bestrating hier niet uitgevoerd in natuursteen maar in ordinaire stoeptegels. Met als argument dat hier toch niemand hoort te lopen. Maar ja, had er dan meteen gras van gemaakt!

Binnenrotte

Voor de Binnenrotte geldt min of meer hetzelfde als voor de Coolsingel. Ook dat plein heeft recentelijk een facelift ondergaan. Ook hier wordt er gemopperd dat het niet groen genoeg geworden is. En ook hier is er een reden om niet grootschalig te gaan tegelwippen: er moet tenslotte wel twee keer per week de grootste markt van Rotterdam gehouden worden.

Maar op dat stukje Binnenrotte aan de overkant van de Meent zie ik wel mogelijkheden. Dat lapje grond is in gebruik als parkeerplaats, populair bij die vermaledijde witte bestelbusjes. Al dat blik in de stad, dat is echt niet meer van deze tijd. Haal daar de tegels, of liever gezegd de klinkers, maar weg. En trek het Sint-Jacobspark door tot aan de Meent.

Doelstraat

De Doelstraat is een onbestemde ruimte tussen het politiebureau en het woongebouw van Carel Weeber uit de jaren tachtig. Ruim twintig meter breed van gevel tot gevel en volstrekt nodeloos bestraat. Een paar jaar geleden zijn wel de grijze stoeptegels vervangen door rode klinkers maar dat heeft de straat ook niet echt sfeervoller gemaakt. Er staat een kunstwerk, Tor und Stele van Günther Förg, maar dat zou net zo goed tot zijn recht komen in een groenere omgeving.

Op de plek van de Weeberflat komt waarschijnlijk over een paar jaar het hoogbouwproject Rise. Misschien dat dan ook de Doelstraat een wat prettiger inrichting krijgt. Maar van mij hoeft het niet zo lang te duren. Een doortastende klinkerwipoperatie lijkt mij nu al op zijn plaats.

Oostplein

Het Oostplein is misschien wel de grootste flop van de wederopbouw. Deze winderige verkeersknoop doet geen enkele poging een echt plein te zijn. Een deel van het Oostplein is ingericht als een, nog best wel aardig, parkje. Maar de rest is liefdeloos volgegooid met klinkers. Een stagiair van Gemeentewerken, dat vermoed ik tenminste, heeft er nog een ontwerpje voor gemaakt, met veel traptreden en betonnen halve bollen. Van mij mag het er allemaal uit.

Eigenlijk kan het Oostplein natuurlijk alleen gered worden door de herbouw van molen de Noord, die hier tot 1954 stond. Misschien zijn die klinkers daar nog wel voor te hergebruiken. Houden we ‘t ook nog circulair…

Onder de Kubussen

Die ellendige 30×30-stoeptegels lijken vaak als opvulmiddel gebruikt te worden, ook op plekken waar ze volstrekt overbodig zijn. Waarom liggen er bijvoorbeeld stoeptegels op de “eilanden” onder de kubuswoningen? Dit is een plek waar echt helemaal nooit iemand loopt. Sterker nog: dat zou levensgevaarlijk zijn met al het verkeer op de Blaak. Hup, weg met die tegels en zaai hier bloemen in. Worden de kubussen nog fotogenieker van.

Goudsesingel

Nog zo’n plek waar alles rücksichtslos is volgepleurd met stoeptegels: de kruising van de Goudsesingel en de Mariniersweg. Natuurlijk, ter plaatse van het zebrapad is het niet onlogisch om de zaak te bestraten. Maar ook hier ligt een ware archipel van rotseilanden waarvan ik denk: waarom?

Schiedamsedijk

Eenendertig stoeptegels tel ik hier, tussen het fietspad en het nieuwe Port Pavillion. Er ligt dus een trottoir van ruim negen meter breed. Enigszins overgedimensioneerd, in vaktermen. En verderop, richting het Maritiem Museum, wordt die stoep nog breder. Terwijl hier helemaal niet zoveel mensen lopen.

Bovendien is er tien meter naar rechts, langs de kade van de Leuvehaven, ook al een looproute. En die is eigenlijk veel leuker, met historische schepen en andere havenparafernalia. Kortom, wip hier de helft van de stoeptegels er maar uit.

Houtlaan

Er is weinig hout te vinden op de Houtlaan. Ook geen toekomstig hout, of misschien moeten die bomen nog geplant worden, hier aan de voet van de Zalmhaventoren. Maar qua gemiste kans is dat trottoir van zeven meter breed misschien nog wel schrijnender. En dit is nota bene nieuwbouw, geen restant uit de jaren tachtig toen we nog niet beter wisten. Wat is er op tegen om die mensen een voortuintje te geven? Ook hier zeg ik: de helft van de tegels kan er wel uit.

Willemsbrug

Het is me een raadsel wat de ontwerpers van de Willemsbrug in hun hoofd hadden bij die aanlanding op de noordelijke oever. Wilden ze de mogelijkheid openhouden om hier wat bruikbare vierkante meters te creëren, net als bij de discotheek aan de andere kant van het fietspad? Da’s lastig, want het laatste deel van de ruimte is slechts een metertje hoog. Je zou er een kinderdagverblijf kunnen maken, met voor de kinderen een eigen gebiedje waar alleen zij kunnen staan. Maar dat zal wel op allerlei regelgeving stuiten.

Hoe dan ook, kunnen die stoeptegels weg? Okee, gras zal hier wel niet willen groeien. Maar er zijn planten die juist heel erg van het halfduister houden. Een leuke uitdaging voor landschapsontwerpers en ecologen: ontwerp een minipark met schaduwminnende vegetatie.

Van Oldenbarneveltplaats

Laat ik tot slot ook mijn eigen straatje niet vergeten. De Oldenbarneveltplaats, zijstraat van de Lijnbaan. Op de Lijnbaan zelf is het zo druk dat je die tegels niet kunt missen. Maar in deze uitloper van het winkelgebied is twintig meter bestrating echt overkill. Maar ook hier de trambaan maar gras. En maak zo het parkje van de Jan Evertsenplaats, een van de wereldberoemde Lijnbaanhoven, een stukje groter.