Een paar maanden geleden publiceerde ik een wereldkaart gebaseerd op de belevingswereld van een pinguïn. Een polaire projectie met Antarctica in het midden en de andere continenten daar, soms ernstig vervormd, omheen gegroepeerd. Ik ben niet van plan het hele dierenrijk af te werken, maar er was nog een diersoort die om een cartografische interpretatie vroeg: de mol.
Talpa
Even Wikipedia citeren: de mol (Talpa europaea) is een ondergronds levend zoogdier uit de familie der mollen (Talpidae). Zo weten we meteen ook hoe John de Mol op de naam van zijn bedrijf gekomen is.
Zien
Hoe ziet een mol de wereld? Je zou kunnen denken: niet. Mollen zijn toch blind? Dat is niet helemaal waar; het beest moet het meer van zijn gehoor-, reuk-, en tastzintuigen hebben (daar heb je in het donker ook meer aan) maar kan toch ook wel een beetje zien.
Bovendien moet het begrip “zien” hier natuurlijk ruimer ge- euh, -zien worden. Hoe beleeft een mol de wereld, dat is wellicht beter geformuleerd.
Enfin, omdat zo’n beest vooral ondergronds leeft, zou je kunnen zeggen dat-ie de wereld van onderen bekijkt. Een molaire wereldkaart is dus gespiegeld. De Amerika’s rechts, Azië en Australië links, het is even wennen, inderdaad.
Brons
Ik heb even overwogen de kaart van klei, zand of andere grondsoorten te maken. Maar ik heb uiteindelijk gekozen voor een wat sjiekere versie, in digitaal brons. De kaart moet tenslotte ook nog eens in het kantoor van John de Mol kunnen hangen. Bovendien past de aards bruine kleur van brons, naar mijn bescheiden mening, toch ook goed bij het concept.
