Net als vorig jaar wilde ik in 2017 ook weer een top-10 maken, een jaaroverzicht van mijn favoriete foto’s. En net als vorig jaar was dat eigenlijk gekkenwerk. Ik heb in 2017 ruim 6000 foto’s gemaakt, dat zijn er dus zo’n 20 per dag. Toen ik een longlist probeerde samen te stellen kwamen daar nog altijd 120 foto’s op te staan:
Bij het samenstellen van de uiteindelijke top-10 heb ik vooral geprobeerd er een mooie diverse selectie van te maken, met spreiding over seizoenen, locaties, dagdelen en thema’s. Het doet pijn dat er talloze mooie, soms zelfs legendarische foto’s de top 10 net niet gehaald hebben. Maar eigenlijk is dat ook een beetje een luxeprobleem dat ik hopelijk eind 2018 weer heb.
10 – De koe in het hoge gras
Deze foto werd genomen tijdens een barbecue in de tuin van een vriendin van een vriendin, eind augustus. En hij toont maar weer eens aan dat het af en toe kan lonen om diep door te knieën te gaan, om op gelijke hoogte te komen met het onderwerp van de foto. De vage voor- en achtergrond brengen alle aandacht naar de koe, die vooral aandacht lijkt te hebben voor iets dat zich buiten beeld afspeelt. Ik ben ook blij met de lensflare-effecten aan de bovenzijde van het beeld, waarvan sommige fotografen vinden dat ze koste wat kost vermeden moeten worden, maar die in dit geval de zomerse sfeer van het plaatje alleen maar ten goede komen.
9 – Puddlegram
Er is een Engels woord voor foto’s van reflecties in plassen: puddlegram. Wat mij betreft is de foto hieronder mijn puddlegram van het jaar. Gemaakt begin maart op de kade van de Leuvehaven, met op de voorgrond de kranen, schepen en graanzuiger van het Maritiem Buitenmuseum en op de achtergrond de woon- en kantoortorens van de Rotterdamse binnenstad. Met een paar rode en gele accenten, maar verder toch vrij koel van kleur; het was dan ook best koud die avond. Een foto die het oog laat dwalen van details op de voorgrond als de structuur van de stelconplaten op de kade naar patronen op de achtergrond als de verlichte ramen in de torens, langs alles wat daartussen ligt.
8 – Perenbloesem bij de Diefdijk
Je moet er snel bij zijn in het voorjaar in de Betuwe. De appels (roze) en peren (wit) staan maar kort in bloei; kom een paar dagen te laat en er is weinig meer over van de bloesempracht. Al blijft de Betuwe ook in de rest van het jaar toch wel een van de meest toonbare streken van ons land.
Dit jaar bleek een wandeling over de Diefdijk tussen Leerdam en Culemborg perfect gepland: de peren stonden er prachtig bij. Ik ben zeer gelukkig met deze close-up van een paar bloesempjes, twee met de blaadjes nog gesloten, drie andere geopend. Op de tak eronder zien we de grillige mosbegroeiing die fruitbomen zo boeiend maakt. De achtergrond is een fijne blur van wit, bruin en diverse groentinten. Let ook op de details: binnenin het witte bloempje zit toch ook weer een stukje roze.
7 – De Hef en De Kuip
Ik was dit jaar in de gelegenheid foto’s te maken vanaf een aantal hoge Rotterdamse gebouwen, zoals de Red Apple, de Delftse Poort en Central Post. Toch hoef je niet per se heel erg hoog voor een interessant plaatje. Deze foto is gemaakt vanaf het Witte Huis; dat was weliswaar ooit de hoogste wolkenkrabber van Europa maar is nu met zijn 43 meter een dreumes tussen de veel recentere torens in Rotterdam.
We zien hier een conjunctie van twee Rotterdamse iconen: de voormalige spoorbrug De Hef en Feyenoordstadion De Kuip. Daarnaast zijn er nog een paar andere opvallende gebouwen te herkennen: de Peperklip en de Essalammoskee. De foto heeft vooral veel groen en grijstinten waardoor al die uiteenlopende elementen een mooie eenheid vormen.
6 – Schilderen met vliegtuigstrepen
Midden op de dag is meestal niet de beste tijd om foto’s te maken. Rond zonsopkomst- en ondergang is het licht veel mooier of op zijn minst interessanter. Maar er zijn uitzonderingen. In mei was ik op Rotterdams eigen waddeneiland, natuureiland Tiengemeten. Het eiland lag er prachtig bij maar de lucht trok nog meer de aandacht. Deze foto, gemaakt rond het middaguur, doet onwerkelijk aan, met wolkjes als wattenbolletjes en vliegtuigstrepen als vegen op een abstract schilderij.
Volgens sommige mensen zijn vliegtuigstrepen onderdeel van een internationale samenzwering om de wereldbevolking te drogeren. Zelf ben ik geneigd de officiële wetenschappelijke verklaring dat het gaat om uitlaatgassen die condenseren door de kou op grote hoogte, als ietwat plausibeler te beschouwen. Maar hoe dan ook: het levert soms mooie plaatjes op.
5 – 020 by Night
Veel van mijn stadsfoto’s hebben Rotterdam als thema. Maar ook die andere stad, iets te noorden van Leiden, heeft genoeg fotogenieke plekjes. Hier zien we het Oosterdok met onder andere het Conservatorium en de Bibliotheek, in het blauwe uur na zonsondergang. Ik maakte de foto in januari tijdens het Amsterdam Light Festival, wat nog te zien is aan de lichtstrepen van rondvaartboten op de voorgrond. Linksboven trekt een vliegtuig er nog een lichtstreep bij. Eigenlijk is de hele wereld tijdens het blauwe uur één groot lichtfestival.
4 – Red Skies over Medemblik
Medemblik ontbrak tot voor kort in mijn verzameling pittoreske Nederlandse stadjes, eigenlijk vooral omdat de Nederlandse Spoorwegen er niet komen. Eind oktober heb ik, samen met partner-in-crime A., het West-Friese plaatsje dan toch eindelijk per bus bereikt. En we werden niet teleurgesteld: Medemblik kan de vergelijking met de twee andere punten van de West-Friese driehoek moeiteloos aan.
De hele dag werden we bovendien getrakteerd op spectaculaire wolkenluchten. Tegen de avond dreigde daar ook wat regen uit te gaan vallen. Tijd voor een biertje in het strategisch gelegen café de Kwikkel, met uitzicht op de Westerhaven. Toen de luchten echter steeds fotogenieker werden ben ik toch maar weer naar buiten gerend om tussen de buien door het natuurschoon voor het nageslacht vast te leggen. Dat resulteerde onder andere in deze foto en nee, die lucht is niet geshopt.
3 – De steenman van Nijmegen
Begin dit jaar ondernam ik een aantal foto-expedities naar gebieden in het oosten van ons land die in de greep van de winter waren. Je moet toch wat als westerling; die paar graden Celcius maken net het verschil tussen kille motregen en winterwonderland.
Ook in het oosten verschilden de sneeuwomstandigheden van plaats tot plaats. Op het eiland Veur-Lent bij Nijmegen lag slechts een laagje poedersneeuw maar dat was genoeg als omlijsting van deze steenman op het strandje bij de Waal. Mijn meest IJslandse foto van het jaar; slechts de vage achtergrond met stadsbrug De Oversteek geeft weg dat we hier niet in IJs- maar in Gelderland zijn.
2 – Gevallen amber
Ik heb er tientallen gemaakt dit jaar in oktober en november: close-ups van gevallen bladeren. Ze vangen de tragiek en de schoonheid van de herfst in één beeld. Als ik een favoriet moet kiezen wordt het deze. Het gele en rode blad op de voorgrond liggen precies goed en zijn op de juiste plaatsen haarscherp terwijl de vervaging daarachter zowel dieptewerking als abstractie oplevert.
Wat zijn het voor bladeren? Ik zou denken van de Liquidambar Styraciflua, oftewel de amberboom. Alleen zijn die meestal rood en niet geel. Wellicht leest er een kenner mee die in de comments hieronder zijn licht kan laten schijnen over het vraagstuk.
1 – De Skyline en de Plas
De oever van de Kralingse Plas, ter hoogte van Indonesisch restaurant Minangkabau, is zonder twijfel een van de mooiste plekjes van Rotterdam, met een verbluffend uitzicht op de Rotterdamse skyline aan de overkant van het water. Voeg daar een mooie zonsondergang aan toe en de schoonheid gaat alle perken te buiten.
Leuk aan deze foto is ook de reflectie: op de Plas zelf is iets teveel golfslag maar het afgescheiden gedeelte op de voorgrond is een perfecte spiegel voor de spectaculaire lucht. Fijn ook dat er op de voorgrond nog net wat begroeiing zichtbaar is: dat geeft nog wat extra diepte aan het beeld.
Op de meeste van mijn foto’s probeer ik om mijn medemensen heen te fotograferen. Maar op deze foto voegt de persoon die daar bij zijn fiets op het talud zit te mediteren wel wat toe.
Lijstjes uit andere jaren: 2016 – 2018 – 2019 – 2020 – 2021 – 2022 – 2023
