Het penthouse van Montevideo

Het was alweer een tijdje geleden dat Ramazan Aydogan van Rotta Historica een van zijn befaamde fotoshoots organiseerde. Ooit stonden we op het dak van gebouw Delftse Poort en van het Erasmushuis en op een minaret van de Mevlana-moskee. Maar mede door corona was het er even niet van gekomen. Op 29 januari was het dan weer zover: samen met negen andere fotografen mocht ik het uitzicht vanaf het penthouse van Montevideo komen vastleggen.

Montevideo

Montevideo is, behalve de hoofdstad van Uruguay, ook een woontoren op de Wilhelminapier in Rotterdam. De meeste gebouwen op de pier zijn vernoemd naar voormalige pakhuizen van de Holland Amerika Lijn. En die waren op hun beurt weer vernoemd naar steden waar de HAL op voer.

De toren, ontworpen door Francine Houben van Mecanoo Architects, dateert van 2005 en staat er dus ook alweer bijna twintig jaar. Destijds was het de hoogste door een vrouw ontworpen woontoren ter wereld, maar ik weet eerlijk gezegd niet of dat nog zo is. Ook in dit vakgebied zijn vrouwen, gelukkig maar, bezig met een inhaalslag.

Industrieel

Het penthouse staat momenteel te koop. De prijs schijnt iets gezakt te zijn maar is nog altijd bijna zes miljoen. Daar heb je dan wel een woning van 440 m2 voor, verspreid over drie lagen. Met een stoere industriële uitstraling vanwege de vakwerkconstructie in de woonkamer. Ik trap een open deur in als ik zeg dat het uitzicht, op zo’n 140 meter boven de pier, adembenemend is.

Opvallend genoeg zijn er slechts twee slaapkamers maar ach, voor een groot gezin is zo’n penthouse toch wat minder geschikt. Ik zou graag een bod doen maar helaas laten de bedrijfsresultaten van 3Develop het nog steeds niet toe.

Buitenruimtes

Het penthouse heeft maar liefst twee buitenruimtes. Op de middelste verdieping is een ommuurd dakterras met twee ramen die een mooi zicht geven op het World Port Center, de Maas, de Erasmusbrug en de binnenstad. Of het World Port Center in de weg staat of juist wat extra diepte toevoegt aan het uitzicht, dat is natuurlijk een kwestie van smaak.

Bij fotograferen door glas is het altijd lastig om reflecties te vermijden maar gelukkig komt er in dit geval weinig licht van achteren dus de resultaten vallen alleszins mee.

Rijnhaven

Op de bovenste verdieping is een soort patio met zwembad. De iconische M, die deel blijkt uit te maken van de glazenwassersinstallatie, torent er hoog boven uit. Een omloop biedt uitzicht op Katendrecht en de Rijnhaven. Hier is, sinds Montevideo er staat, heel veel veranderd en gaat ook nog heel veel veranderen. De bouw van het Migratiemuseum, met observatieplatform (bijgenaamd de Glijbaan) is in volle gang. Met dank aan stichting Droom en Daad die ook voor buurman Cargill plannen heeft. Rond de oude silo van Cornico komt een grootschalige ontwikkeling met een toren van 250 meter. En de Rijnhaven zelf wordt deels gedempt voor een strand, een park en nog meer torens. Ik kom graag over een jaar of tien terug voor een nieuwe shoot.

Lichtjes

We hebben, voor eind januari, geen al te beroerd weer. Zelfs op deze hoogte staat er weinig wind en de temperatuur is bijna lente-achtig. Helaas trekt de lucht vanuit het westen een beetje dicht. Spectaculaire wolkenpartijen kunnen we vergeten en ook het beloofde Saharazand hebben we niet gezien. Maar laat ik niet klagen: de fotoshoot is perfect getimed. Rondom zonsondergang, dus we zien het uitzicht bijna met de minuut veranderen. Tot Rotterdam veranderd is in een bijna abstract tapijt van lichtjes.

Veel dank aan Ramazan voor de organisatie en aan R365 Christie’s Real Estate voor de gastvrijheid. Dat er nog maar vele fotoshoots op hoogte mogen volgen!