Over het nut van bomen in de stad hoef ik nauwelijks, euh, een boom op te zetten. Ze zuiveren de lucht, zorgen dat het ‘s zomers net iets minder warm wordt, houden water vast na zware regenbuien en leveren meteen ook een bijdrage aan het halen van de klimaatdoelstellingen.
En natuurlijk maken ze de stad ook mooier. Die decoratieve functie komt het best tot zijn recht in twee perioden: de lente en de herfst. Bomen die maandenlang vrij onopvallend kaal, respectievelijk groen staan te wezen barsten plotseling uit in een feest van kleur.
Nu de meteorologische (en de fotografische) herfst zo’n beetje op zijn eind loopt wil ik in deze blogpost een kleine, verre van complete, rondleiding geven door het Rotterdam van de herfst van 2019.
Platanen
Rotterdam is een echte platanenstad. Zoals 020 zijn iepen heeft kan Roffa trots zijn op zijn platanen. Daaronder natuurlijk bijna-boom-van-het-jaar de Lijnbaanplataan. Maar ook langs de singels staan fraaie oude exemplaren zoals deze krasse knar in het groene talud langs de Noordsingel.
Peulen
Maar hoe mooi de plataan ook is: alleen maar platanen in de stad, dat gaat vervelen. Gelukkig zijn er vele andere soorten in de stad te vinden. Zoals de valse Christusdoorns (hun Latijnse naam gleditsia triacanthos klinkt wat sympathieker) met de opvallende rode peulen die sinds een paar jaar Erasmus flankeren in het parkje voor de Laurenskerk.
Amber
Over de liquidambar styraciflua, oftewel de amberboom, schreef ik eerder een complete blogpost. Er staan in Rotterdam intussen heel wat van deze bomen waarvan de bladeren zo ongeveer alle kleuren van de regenboog aan kunnen nemen behalve blauw. Telkens als ik denk dat ik ondertussen genoeg foto’s heb van deze wonderboom kom ik er weer een tegen die me toch weer naar de camera doet grijpen.
Eendenpoten
Een andere boom die juist in de herfst staat te shinen is de ginkgo biloba, al houdt die het bij één kleur: knalgeel. Deze uit Japan afkomstige exoot heeft een, veel minder bekende, Nederlandse naam: de eendenpootboom. En inderdaad, de bladeren lijken heel erg op eendenvoetjes. De ginkgo is trouwens een van de zeer weinige boomsoorten met een eigen Twitter-account.
Zeep of vernis
Op het Leuvehoofd kwam ik de onderstaande schoonheid tegen. Bij navraag bleek het een koelreuteria paniculata, in het Nederlands aangeduid als gele zeepboom of Chinese vernisboom. Dit parkje aan de voet van de Erasmusbrug is ontworpen door de Nederlandse tuinarchitect Piet Oudolf, die eigenlijk veel bekender is vanwege zijn werk aan de High Line in New York. Ik ga ervan uit dat hij ook verantwoordelijk is voor het planten van deze vernisboom. Goeie keus, Piet!
Vleugelnoot
Minder opvallend qua herfstkleuren, maar toch zeker een aangename verschijning is de Kaukasische vleugelnoot (pterocarya fraxinifolia). Dit exemplaar staat op een onooglijk pleintje aan de Baan, achter het pand van de GGD. Dat gebouw werd in 1941 in gebruik genomen; het zou dus best kunnen dat de boom intussen ook bijna tachtig is.
Late Herfst
De herfst van 2019 was wat trager dan gebruikelijk. De verkleuring kwam laat op gang en tot ver in november waren veel bomen nog rijkelijk voorzien van blaadjes. Dat had, voor de verandering, eens niet te maken met de klimaatverandering. Integendeel: de oorzaak lag in het rustige herfstweer zonder extremen: geen hele koude of hele warme periodes. Verder viel er wel voldoende water uit de lucht en, ook heel belangrijk: de grote herfststorm, die in één klap alle blaadjes wegblaast, bleef uit.
Desondanks was het mooie er eind november wel een beetje af. Hoewel, zo’n pad dat geheel bedekt is met lindebladeren levert natuurlijk ook wel een fraai plaatje op.
