Schoonheid tref je soms aan op onverwachte plaatsen. En af en toe moet je een beetje je best om die schoonheid echt te zien.
Het begon met een enigszins merkwaardige actie van een mede-bewoner van mijn flatgebouw (door mij sinds kort ook wel aangeduid als de 3Develop Tower). Deze persoon voerde enkele weken geleden zijn kerstboom af via het noodtrappenhuis. Hij of zij was aan de late kant; februari was inmiddels een eind op streek.
Scherven
Het slepen met verlepte kerstbomen levert meestal een hoop rotzooi op. Het trappenhuis lag dan ook vol met takken en naalden. En wat het allemaal nog merkwaardiger maakte: tussen de troep lagen ook de restanten van twee kerstballen. Je zou toch verwachten dat iemand die eerst uit de boom haalt.
Zelf zou ik even een bezem hebben gepakt om de ergste troep op te ruimen, maar daar had mijn mysterieuze flatgenoot blijkbaar geen zin in. Daar kun je je over verbazen, of ergeren. Mijn aanvankelijke reactie was dan ook een mengsel van die twee gevoelens.
Schoonheid
Maar toen ik de volgende dag weer door het noodtrappenhuis naar beneden liep werd ik getroffen door de schoonheid van het tafereel. Het spel van vormen en kleuren, van licht en reflecties. De interactie van holle en bolle oppervlakken, de combinatie van de goudkleurige bal en zijn rode soortgenoot met het gouden motiefje, aangevuld met de zilveren binnenkant van beide ballen.
Ik besloot de scherven mee naar huis te nemen om er een project van te maken. Dat ik daarmee in elk geval een deel van de rommel opruimde was mooi meegenomen.
Ik rangschikte de scherven op een spiegel en maakte deze foto:
Vervolgens liep het project een beetje uit de hand; ik een paar dagen tijd maakte ik bijna vierhonderd foto’s. Want hoe fraai de plaatjes ook waren, ik liep tegen drie problemen, euh, uitdagingen aan.
Stof
Ten eerste bleek het moeilijk een stofvrij stilleven te maken. Hoewel ik zowel de spiegel als de scherven zo goed mogelijk schoongemaakt had bleken er toch nog steeds ontelbare stofjes, pluisjes en draadjes op te zitten. Met het blote oog waren die nauwelijks waarneembaar, maar mijn camera legde ze haarscherp vast. De oplossing: ik besloot dat soort details te zien als onderdeel van de schoonheid.
Reflecties
De tweede uitdaging was minder makkelijk het hoofd te bieden: de reflecties. Leuk dat de scherven en het oppervlak waarop ze liggen in elkaar weerspiegelen, maar ook de verdere omgeving reflecteerde perfect in de glimmende bollen. Daardoor werden allerlei details uit mijn interieur zichtbaar. En wie goed kijkt ziet in de foto hierboven ook een paar keer mijn hoofd.
Ook hier had ik kunnen omdenken en die reflecties kunnen zien als deel van de schoonheid. Maar een andere oplossing was het improviseren van een light box die mijn woonkamer, en de fotograaf, grotendeels aan het oog onttrok, met gebruik van wc-rollen, pedaalemmerzakken en een oude fotolijst.
Focus-stack
De derde uitdaging: bij een close-up als deze is het lastig het hele beeld in één foto scherp te krijgen. Het is nog net geen macro-fotografie maar het komt in de buurt. Ik maakte er daarom een focus-stack, oftewel een scherptestapeling van: een in Photoshop gemaakte combinatie van verschillende foto’s die telkens op een ander deel van het tafereel scherpgesteld zijn. Ik wijdde daar onlangs op LinekdIn een aflevering van mijn serie Photoshop-slimmiteiten aan.
Al deze overwegingen leidden uiteindelijk tot het onderstaande, bijna abstracte beeld. Project voltooid!
