In het weekend van 2 en 3 juli organiseerde ik samen met Jan Sluijter een tentoonstelling in de leukste (en waarschijnlijk ook de kleinste) galerie van Schiedam: het brugwachtershuisje van de Oranjebrug over de Nieuwe Haven.
De foto-expo was gewijd aan de architectuur van Willem Marinus Dudok. We hadden daar een mooie aanleiding voor: tweehonderd meter verderop staat een van Dudok’s creaties: de HAV-bank, tegenwoordig in gebruik als woongebouw.
De focus lag, toegegeven, wel heel sterk op één gebouw: de oude Rotterdamse Bijenkorf. Daar hadden we dan ook erg veel materiaal van, met als een van de pronkstukken natuurlijk mijn Bijenkorf-drieluik.
Maar er is nog een ander argument om vooral de Bijenkorf centraal te stellen: de HAV-bank, het Hilversumse raadhuis en andere meesterwerken van Dudok staan er allemaal nog maar de “Stad van Licht”, die korte tijd de Coolsingel sierde, is weg.
Vandalen en barbaren
Het is en blijft een tragische geschiedenis. Het mooiste gebouw dat in de twintigste eeuw in Nederland is neergezet, werd na tien jaar al zwaar beschadigd door Duitse oorlogsvandalen. En nog eens twintig jaar later werd het definitief gesloopt door Rotterdamse cultuurbarbaren. En vandaag de dag is er op de plek waar het gebouw gestaan heeft helemaal niets meer wat er aan die geschiedenis herinnert.
Bezoekers
We hadden veel aanloop, deze twee dagen: vrienden, buurtbewoners, passanten, toeristen. Onze jongste bezoeker was drie, de oudste was 89. En wat steeds weer opvalt: iedereen is stomverbaasd als hij of zij het verhaal over de oude Bijenkorf hoort.
Missie
Dit weekend heeft ons dan ook gesterkt om door te gaan met onze missie: Rotterdams verloren gegane wereldwonder aan de vergetelheid te ontrukken. Op verschillende manieren:
– we gaan nog eens een wat grotere tentoonstelling organiseren want wat we dit weekend lieten zien was eigenlijk nog maar een kleine selectie van het materiaal.
– we gaan ook door met onze pogingen om het enig overgebleven stukje Bijenkorf, de gevelsteen van Hendrik van den Eijnde, terug te halen van Woerden naar de Coolsingel.
– en op de wat langere termijn: hij moet gewoon herbouwd worden, die Bijenkorf. 2030, een eeuw na de opening, is een mooie streefdatum. En als dat niet lukt is 2040, honderd jaar na het bombardement ook goed. Niet lachen: begin jaren zestig begon er ook iemand te roepen dat de vesting Bourtange herbouwd moest worden. Het heeft decennia geduurd maar het is wel gebeurd en iedereen vindt het prachtig.
En wat de korte termijn betreft: de expo is nu in de slaapstand. Het materiaal is zodanig opgesteld dat het vanaf de voordeur goed te bekijken is. Dus wie er toevallig in de buurt is: werp gerust eens een blik naar binnen. En aan het eind van de zomer gaan we waarschijnlijk nog een keer open. Hou voor meer informatie dit blog in de gaten.
UPDATE: In het Open Monumentenweekend, 10 en 11 september, is de Oranjebruggalerie opnieuw geopend. Zelf zal ik dan slechts beperkt aanwezig zijn omdat ik zoveel mogelijk Open Monumenten op de foto wil gaan zetten. Maar voor wie het Bijenkorfdrieluik en het overige Dudokmateriaal de vorige keer gemist heeft is dit een nieuwe kans!
Werk aan de Muur
En verder is het Bijenkorf-drieluik ook nog steeds te bewonderen in mijn webgalerie bij Werk aan de Muur. En die is dag en nacht geopend:
